Ik ben er!

Dag lieve familie en vrienden,

Na 5 maanden geregel en gedoe, mag ik het dan eindelijk zeggen: ik ben in Trondheim! Het is gek om te bedenken dat dit voor vijf maanden mijn woonplaats is. Vooral als je overal om je heen alleen maar Duits hoort.

Afgelopen week is heel snel gegaan. Vrijdag 2 augustus lag ik zelf nog in een Duits meer te dobberen. Het inpakken was een hele klus, dus daar begon ik maar even 5 dagen van tevoren mee. Good idea, want tot op het laatste moment heb ik nog dingen in mijn koffer moeten stoppen. Afgelopen woensdag 'afscheid' genomen van mijn lieve vriendinnen (afscheid nemen bestaat niet), en vrijdagochtend om half acht samen met mijn ouders en Veerle naar Schiphol toegereden. Zelfs toen drong het nog niet te me door dat ik voor vijf maanden weg zou gaan. Het enige waar ik in de auto last van had was stress voor het gewicht van mijn 2 (ja, 2) koffers. Met een totaalgewicht van 42.9 kilo waren mijn koffers uit het zicht verdwenen, nogsteeds zonder besef dat ik voor vijf maanden weg zou gaan. Afscheid genomen van mijn ouders en Veerle, een laatste zwaai vanaf de douane en hop daar ga je!

Het vliegen ging prima! Eerst naar Kopenhagen en daar overstappen naar een vlucht richting Trondheim. Tijdens deze vlucht heb ik vier Duitsers ontmoet die allen studeren aan de NTNU (mijn Uni). Alles verliep voorspoedig, totdat één van de Duitse meisjes haar beide koffers miste. Na een half uur wachten en praten met het personeel van het vliegveld, bleken de koffers nog in Frankfurt te liggen. Gelukkig worden ze naar haar toegebracht. Na dit nieuwtje zijn we met z'n allen de Værnes Ekspressen ingestapt richting Persaunet (mijn huis). Helaas was deze bus niet zo modern als de bussen in Nederland, en hebben we onze stop gemist. Dus drie Duitsers, ik en Google Maps zijn richting Persaunet gaan lopen. Elk nadeel heeft zijn voordeel, want door de vermiste koffers hoefden we er maar vijf de berg op te slepen. ;) En we hebben het gevonden! Oftewel, alles verliep nogsteeds erg voorspoedig!

Helaas pindakaas hoorde ik bij de receptie dat mijn kamer de 'Mysterious Police Room' is. De politie heeft afgelopen winter in kamer 330 doorgebracht en hebben tevens het slot veranderd. Dit kan pas maandag opgelost worden, dus tot die tijd verblijf ik in een andere kamer aan de andere kant van het gebouw. Zodra de meiden van deze kamer komen kan ik weer verplaatst worden, dus uitpakken komt er nog niet echt van. Elk nadeel heeft weer zijn voordeel, want bijna iedereen is er al aan deze kant van het gebouw. Mijn hele gang is al vol met Duitsers, Fransen, Oostenrijkers en Tsjechen. Erg toffe mensen allemaal. Iedereen is aardig en het is goed te merken dat iedereen opzoek is naar contacten. Ik ken zowaar al wat namen!

Zo meteen ga ik met mijn toekomstige kamergenoot, een heel aardig Nederlands meisje, opzoek naar een fiets. Alles wandelen hier is mogelijk, maar ik ben en blijf een Nederlander en dus een fietsliefhebber.

Mijn adres hier is overigens:
Persaunet student housing DE3
Persaunvegen 54
7046 Trondheim
Norway

Ik spreek jullie snel weer! Ha det bra!
xxxxx


Ps. Aangezien ik nog niet zoveel foto's heb gemaakt, volgen de foto's nog ;)